Waarom deze test?

Om een stoornis van de nierfunctie op te sporen of om het verloop van een nierafwijking te volgen.

Welk materiaal?

Bloed

Wat wordt er getest?

De MDRD-klaring is een berekening om de werking van de nieren vast te stellen. Om deze berekening uit te kunnen voeren wordt in het bloed de hoeveelheid kreatinine gemeten. Kreatinine is een afvalstof die ontstaat bij de afbraak van kreatine dat een rol speelt bij de energieproductie in de spieren.

Het afbraakproduct kreatinine wordt uit het lichaam verwijderd via de urine. Hiervoor moet de stof uit het bloed worden gefiltreerd via nieren. De bloedspiegels van kreatinine zijn daardoor een goede maat voor de nierfunctie. Met behulp van de MDRD-berekening wordt vastgesteld hoeveel bloed er per minuut gezuiverd wordt van kreatinine. Voor de berekening zijn naast de hoeveelheid kreatinine in het bloed ook gegevens nodig over leeftijd, geslacht en soms ras.

De MDRD-klaring (MDRD = modification of diet in renal diseases) wordt op dit moment beschouwd als een van de beste manieren om de nierfunctie vast te stellen.

Verder zijn er situaties waarin het beter is om een kreatinine klaring te meten dan een MDRD, zoals bij ouderen, baby's en te dunne of te dikke mensen.

Hoe wordt het materiaal verkregen?

Een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd.

Wanneer wordt deze test gedaan?

De dokter vraagt deze test aan om het vermogen van de nieren om het bloed te zuiveren te testen. Een stoornis in de nierfunctie of in de bloedtoevoer naar de nieren kan op deze manier ontdekt worden. De MDRD-berekening is in staat om in een vroeg stadium nierproblemen te detecteren.

Bij patiënten met een nieraandoening wordt de MDRD-berekening gebruikt om het beloop en de ernst van de ziekte te volgen. Ook kan met behulp van de MDRD-berekening het effect van een behandeling gecontroleerd worden.

Wat betekent de uitslag?

De MDRD-waarden zijn afhankelijk van de gebruikte testmethode en daarom variëren de referentiewaarden van laboratorium tot laboratorium.

Bovendien is de MDRD-berekening een relatief nieuwe methode waardoor men nog niet volledig heeft kunnen vaststellen wat de best toepasbare referentiewaarden zijn. Zo is recent gebleken dat er rekening moet worden gehouden met de leeftijd van de patiënt. Dit betekent dat het beter is om voor verschillende leeftijdscategorieën verschillende referentiewaarden toe te passen.

Over het algemeen wordt gesteld dat er bij een uitslag kleiner dan 60 ml/min/1,73 m2 mogelijk sprake is van nierproblemen. Om een goede indruk te krijgen van de nierproblemen wordt het aanbevolen om de MDRD over een langere periode te meten.

Nog vragen?

De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.