HCO3-


Ook wel bekend als
bicarbonaat
Officiële naam
bicarbonaat
Verwante testen

Waarom deze test?

Om in het lichaam de zuurgraad en elektrolytenbalans te controleren.

Welk materiaal?

Bloed

Wat wordt er getest?

Deze test meet de hoeveelheid bicarbonaat in het bloed. Het is een negatief geladen ion, ook wel elektrolyt genoemd. Met behulp van bicarbonaat is het lichaam in staat om de zuurgraad van het bloed (zuur-base evenwicht) in stand te houden. Verder zorgt bicarbonaat, samen met de andere elektrolyten natrium, kalium en chloride, voor de elektrische neutraliteit van cellen. Bicarbonaat kan worden uitgescheiden en opgenomen door de nieren. Dit betekent dat, afhankelijk van de hoeveel bicarbonaat die het lichaam nodig heeft, de stof kan worden vastgehouden of uitgeplast.

Hoe wordt het materiaal verkregen?

Een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd.

Wanneer wordt deze test gedaan?

Bicarbonaat wordt meestal samen aangevraagd met bloedgassen en elektrolyten zoals natrium, kalium en chloride. De test is bedoeld om de zuurgraad en elektrolytenbalans te controleren. Afwijkingen kunnen leiden tot klachten als slapheid, verwardheid, veel overgeven of ademhalingsproblemen. De dokter vraagt de bicarbonaattest vaak aan bij een routine bloedonderzoek. Verder wordt de bicarbonaattest gebruikt als de patiënt water lijkt vast te houden of verschijnselen heeft van uitdroging. Patiënten met nierziekten en hoge bloeddruk hebben vaak een verstoorde elektrolytenbalans. Daarom wordt bij deze patiënten de elektrolytenbalans in de gaten gehouden met behulp van de bicarbonaattest en/of de elektrolytentest.

Wat betekent de uitslag?

De bicarbonaatwaarden zijn afhankelijk van de gebruikte testmethode en daarom variëren de referentiewaarden per laboratorium. 22-29 mmol/l wordt echter veel gebruikt. Een verhoogde of verlaagde hoeveelheid bicarbonaat in het bloed betekent dat er problemen zijn bij het in stand houden van het zuur-base evenwicht of dat er iets mis is met de elektrolytenbalans. Beide problemen kunnen veroorzaakt worden door heel veel verschillende ziekten. Aanvullend onderzoek moet meer duidelijkheid brengen. Ook gebruik van medicijnen kan zowel verhoogde als verlaagde bicarbonaatwaarden veroorzaken.

Nog vragen?

De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.


Heeft u naar aanleiding van deze informatie nog een vraag?
Stel deze dan aan een klinisch chemicus.

Heeft u als KC naar aanleiding van deze informatie nog een aanvulling?
Geef deze dan door aan de webredactie.