Waarom deze test?

Om een autoimmuun schildklierziekte op te sporen; een afwijking van de schildklier die wordt veroorzaakt door een foute werking van het afweersysteem.

Welk materiaal?

Bloed

Wat wordt er getest?

De test meet de hoeveelheid antistoffen tegen thyroperoxidase (TPO), een eiwit dat alleen in de schildklier voorkomt. Antistoffen tegen TPO zijn zogeheten autoantistoffen die zich richten op de schildklier.

Gewoonlijk maakt het afweersysteem antistoffen aan om ongewenste indringers of ziekteverwekkers onschadelijk te maken. Soms gaat er iets mis waardoor antistoffen worden gemaakt tegen gezonde cellen, weefsel of organen in het lichaam. Het leidt tot zogeheten autoimmuunziekte waarbij onbedoeld beschadigingen en ontstekingen ontstaan van lichaamsweefsel en organen, zoals in dit geval de schildklier.

Antistoffen tegen TPO komen vaak voor bij mensen bij wie de schildklier te weinig schildklierhormoon (T4) produceert. De antistoffen kunnen echter ook voorkomen bij mensen bij wie de schildklier juist te veel schildklierhormoon produceert. En zelfs bij gezonde personen kunnen kleine hoeveelheden antistoffen tegen TPO voorkomen.

Hoe wordt het materiaal verkregen?

Bloed uit een ader: een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd.

Wanneer wordt deze test gedaan?

De arts zal de anti-TPO-test aanvragen om de oorzaak van een schildklierziekte te achterhalen, meestal nadat op basis van de T4-test en/of TSH-test is vastgesteld dat er sprake is van een schildklierafwijking. Een te traag werkende schildklier kan gewichtstoename, droge huid, darmproblemen (verstopping), het snel koud hebben, vermoeidheid en zware menstruatiebloedingen veroorzaken.

Ook kan de dokter de test aanvragen om de oorzaak van een vergrote schildklier (struma) op te sporen. Met behulp van anti-TPO wordt onderzocht of het gaat om een autoimmuun-schildklierafwijking, waarbij het afweersysteem per vergissing antistoffen aanmaakt die zich keren tegen de schildklier (auto-immuun schildklierziekte).

Als iemand al een autoimmuunziekte heeft (bijvoorbeeld reuma) wordt de test op anti-TPO aangevraagd wanneer de patiënt symptomen ontwikkelt van een schildklierziekte. Mensen die lijden aan een autoimmuunziekte hebben namelijk een grotere kans om een andere autoimmuunziekte te ontwikkelen, in dit geval die van de schildklier.

Wat betekent de uitslag?

Normaal:Er zijn geen normale waarden voor deze test beschikbaar. De referentie waarden hangen af van de gebruikte testmethode, die per laboratorium kan verschillen. Daarom heeft ieder laboratorium eigen normale waarden.

Licht verhoogd:Licht verhoogde anti-TPO waarden komen voor bij patiënten met een autoimmuunziekte van de schildklier. De test is echter niet specifiek, want de anti-TPO waarde kan ook licht verhoogd zijn bij mensen die lijden aan andere autoimmuunziekten, zoals diabetes of reuma.

Sterk verhoogd:Sterk verhoogde anti-TPO waarden komen voor bij specifieke autommuunziekten van de schildklier zoals Hashimoto's schildklierontsteking en de ziekte van Graves.

In het algemeen geldt dat aanwezigheid van anti-TPO wijst op een mogelijke autoimmuunziekte van de schildklier. Hoe hoger de anti-TPO waarden, hoe groter de kans dat er daadwerkelijk een autoimmuunziekte van de schildklier is.

Nog vragen?

De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.