Waarom deze test?

Om de oorzaak van acuut nierfalen of longbloedingen te achterhalen en om behandeling van het syndroom van Goodpasture / anti-GBM nefritis te vervolgen.

Welk materiaal?

Bloed

Wat wordt er getest?

De test bepaalt of en in welke mate antistoffen gericht tegen de glomerulair basaalmembraan (anti-GBM) in bloed aanwezig zijn. Het glomerulair basaalmembraan is een onderdeel van de glomerulus oftewel de nierfilter. De antistoffen die worden aangetoond zijn autoantistoffen. Dit zijn antistoffen die tegen lichaamseigen cellen gericht zijn. In dit geval dus tegen bepaalde structuren in de nier. Deze antistoffen kunnen echter ook binden aan bepaalde cellen in de longen.

Gewoonlijk maakt het afweersysteem antistoffen aan om ongewenste ziekteverwekkers onschadelijk te maken. Soms gaat er echter iets mis waardoor antistoffen worden aangemaakt tegen gezonde, eigen cellen, weefsels of organen. Deze autoantistoffen geven aanleiding tot zogeheten autoimmuunziekten en leiden tot beschadigingen en ontstekingen van lichaamsweefsels en organen, zoals in dit geval aan de nieren en de longen.

Auto-antistoffen tegen GBM kunnen ernstige ontstekingen veroorzaken in de nieren. Het gaat om een zeldzame auto-immuunziekte en wordt het syndroom van Goodpasture ofwel anti-GBM nefritis genoemd. Deze ziekte kan leiden tot aantasting van de nieren en de longen. Hierdoor kan bloed in de urine terecht komen of bloed bij hoesten vrijkomen. De behandeling van de ziekte is erop gericht om de vorming van de anti-GBM antistoffen te verminderen. In een deel van de patiënten met Goodpasture worden naast anti-GBM ook ANCA antistoffen in het bloed aangetoond.

Hoe wordt het materiaal verkregen?

Een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd.

Wanneer wordt deze test gedaan?

Om een nierziekte goed te kunnen behandelen is het belangrijk om de oorzaak van de nierziekte te achterhalen. De anti-GBM test wordt aangevraagd om het syndroom van Goodpasture of een bepaald type nierziekte (anti-GBM nefritis) vast te stellen dan wel uit te sluiten. Beide ziekten gaan gepaard met aantasting van de nieren, wat kan leiden tot verlies van bloed en/of eiwitten via de urine. Ook de longen kunnen worden aangetast waardoor longbloedingen kunnen ontstaan. Dit laatste kan zich uiten in het ophoesten van bloed. De hoeveelheid van de anti-GBM antistoffen (ook wel 'titer' genoemd) zegt iets over de ernst van de ziekte en wordt ook gebruikt om het effect van de behandeling te volgen. Als de titer van de antistoffen daalt, betekent dit dat de behandeling effect heeft.

Wat betekent de uitslag?

Normaal:

Normaal zijn er geen anti-GBM antistoffen in het bloed aantoonbaar. Als deze anti-GBM antistoffen niet in het bloed aanwezig zijn, kan het syndroom van Goodpasture / anti-GBM nefritis vrijwel uitgesloten worden.

Verhoogd:

Een verhoogd anti-GBM gehalte wijst op het syndroom van Goodpasture / anti-GBM nefritis. De hoeveelheid van de anti-GBM antistoffen (ook wel 'titer' genoemd) zegt iets over de ernst van de ziekte. Hoe hoger de titer, hoe ernstiger de ziekteverschijnselen. De anti-GBM titer wordt daarom ook wel gebruikt om het effect van de behandeling te volgen.

Nog vragen?

De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.