Magnesium
Waarom deze test?
Om de hoeveelheid magnesium in het bloed te bepalen en daarmee een oorzaak te vinden voor ziekten die veroorzaakt kunnen worden door een afwijkende magnesiumwaarde.
Welk materiaal?
Bloed
Wat wordt er getest?
De test meet de hoeveelheid magnesium (Mg) in het bloed. Normaal gesproken is slechts een klein gedeelte (ongeveer 1%) van alle magnesium in het lichaam aanwezig in het bloed.
Magnesium is een mineraal dat aanwezig is in iedere cel van het lichaam. Het is onmisbaar voor de energieproductie, de werking van spieren en zenuwen en voor het behoud van de stevigheid van botten. Ongeveer de helft van de magnesiumvoorraad in het lichaam bevindt zich (in combinatie met calcium en fosfaat) in het bot.
Voeding is de bron van magnesium. Het is aanwezig in vele voedingsstoffen, met name in groene bladgroenten zoals spinazie. De hoeveelheid magnesium in bloed, cellen en bot wordt door het lichaam constant gehouden. De regulatie gebeurt door aanpassing van opname (via de darmen) en uitscheiding (met de urine, via de nieren).
Hoe wordt het materiaal verkregen?
Een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd.
Wanneer wordt deze test gedaan?
De dokter kan een bepaling van magnesium aanvragen als de patiënt aanhoudend een verlaagd calcium of kalium heeft.
De test wordt ook aangevraagd voor patiënten met symptomen die passen bij een verlaagd magnesium zoals spierzwakte, ongecontroleerde bewegingen, kramp, verwardheid, hartritmestoornissen en toevallen.
Ook kan de dokter een magnesiumbepaling aanvragen als onderdeel van een onderzoek naar malabsorptie (onvoldoende opname van voedselelementen via de darmen), ondervoeding, diarree of alcoholmisbruik.
Ook bij gebruik van sommige geneesmiddelen, die de uitscheiding van magnesium door de nieren bevorderen, kan het nuttig zijn om de hoeveelheid magnesium in het bloed regelmatig te controleren. Als magnesium en/of calcium moeten worden aangevuld via medicijnen wordt het magnesium meestal van tijd tot tijd gecontroleerd om het effect van behandeling te bekijken.
Bij iemand met een nierziekte kan de arts de bepaling van magnesium aanvragen om de nierfunctie te controleren. Ook kan daarmee worden gecontroleerd of de patiënt te veel magnesium uitscheidt of vasthoudt.
Wat betekent de uitslag?
De referentiewaarden van magnesium voor volwassenen zijn 0.7-1.0 mmol/l.
Verlaagd:Een lage concentratie magnesium (hypomagnesiëmie) kan het gevolg zijn van:
onvoldoende inname van magnesium via de voeding, vooral bij ouderen, mensen met ondervoeding en bij alcoholmisbruik onvoldoende opname van magnesium via de darmen bijvoorbeeld als gevolg van de ziekte van Crohn (ontstekingen in de wand van de dunne darm) onvoldoende opname van magnesium via de darmen t.g.v. het gebruik van maagzuurremmers (kleine categorie patiënten) te hoge uitscheiding van magnesium via de nieren te hoge of te lage hoeveelheden glucose (suiker) in het bloed (ongecontroleerde diabetes) verminderde activiteit van de bijschildklier (hypoparathyreoïdie) langdurig gebruik van plaspillen (diuretica) langdurige diarree na een chirurgische ingreep bij ernstige brandwonden bij zwangerschapsvergiftigingVerhoogd:Een verhoogde concentratie magnesium is zelden aan de voeding te wijten. Meestal is een verhoogd magnesium het resultaat van problemen bij uitscheiding of van kunstmatige toediening. Een verhoogd magnesium kan worden gevonden bij:
nierfalen overactieve bijschildklier (hyperparathyreoïdie) slecht werkende schildklier uitdroging verzuring (te lage pH) van het bloed bij diabetes (diabetische acidose) ziekte van Addison gebruik van magnesium bevattende laxeermiddelenNog vragen?
De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.
Heeft u naar aanleiding van deze informatie nog een vraag?
Stel deze dan aan een klinisch chemicus.
Heeft u als KC naar aanleiding van deze informatie nog een aanvulling?
Geef deze dan door aan de webredactie.